Op voorstel van Bernard Clerfayt, de Brusselse minister van Plaatselijke Besturen, heeft de Regering in eerste lezing een ontwerp van ordonnantie goedgekeurd tot regeling van de wedde van burgemeesters en schepenen bij ziekte.

“Momenteel ontvangt de zieke burgemeester zijn wedde voor onbepaalde tijd, terwijl zijn vervanger, die de functie daadwerkelijk vervult, zijn wedde niet ontvangt. Het is tijd om een ​​oude regeling te veranderen en een evenwichtig kader te creëren dat voorziet in de vervanging van de langdurig zieke burgemeester na drie maanden”, merkt Bernard Clerfayt op.

Wedde gedurende drie maanden

Met andere woorden: de burgemeester van wie de afwezigheid wordt gedekt door een medisch attest, ontvangt zijn wedde voor maximaal drie maanden. Vervolgens valt de mandataris onder het voor hem geldende socialezekerheidsstelsel. De waarnemend burgemeester ontvangt de aan de functie gekoppelde wedde pas na het verstrijken van de onafgebroken periode van drie maanden.

Ongekende situatie aan basis van verandering

De bijzondere situatie van de burgemeester van de gemeente Vorst bracht een leemte in de gemeentewet aan het licht: de loonperiode wordt er niet beperkt. Stéphane Roberti, de toenmalige burgemeester van Vorst, trok zich in november 2020 namelijk terug uit het actieve politieke leven wegens ziekte. Zoals voorzien in de gemeentewet blijft hij zijn wedde als burgemeester ontvangen. Dit zorgde voor discussie omdat de waarnemend burgemeester in deze situatie de aan zijn nieuwe functie gekoppelde wedde in geen geval kan ontvangen.

Deze situatie, ongekend in het Brussels Gewest, heeft de Brusselse uitvoerende macht ertoe aangezet om de geldende wetgeving betreffende de verhindering of afwezigheid van lokale uitvoerende mandatarissen te herzien.

Hoe zit het met de regelgeving in de andere gewesten?

In Wallonië worden twee weddes uitbetaald (aan de zieke burgemeester en aan zijn vervanger), terwijl in Vlaanderen de mandataris vanaf de eerste dag van zijn ziekte niets meer ontvangt.

Op voorstel van Bernard Clerfayt, de Brusselse minister van Plaatselijke Besturen, heeft de Regering in eerste lezing een ontwerp van ordonnantie goedgekeurd tot regeling van de wedde van burgemeesters en schepenen bij ziekte. Een zieke burgemeester krijgt niet langer een wedde voor onbepaalde tijd: zij wordt namelijk beperkt tot 3 maanden.

In november 2020 trok Stéphane Roberti, de toenmalige burgemeester van Vorst, zich terug uit het actieve politieke leven. Een paar maanden later diende hij een eerste medisch attest in. En er volgden er nog. Hierdoor kon hij, zoals aangegeven in de Nieuwe Gemeentewet, zijn volledige wedde als burgemeester blijven ontvangen.

Deze situatie, ongekend in het Brussels Gewest, heeft de Brusselse uitvoerende macht ertoe aangezet om de geldende wetgeving betreffende de verhindering of afwezigheid van lokale uitvoerende mandatarissen te herzien.

Vandaag kan een zieke burgemeester zijn wedde voor onbepaalde tijd blijven ontvangen. Straks is dat niet meer het geval. Het ontwerp van ordonnantie dat bij de Regering op tafel ligt, heeft tot doel de wedde van de burgemeester met een medisch attest te beperken tot drie maanden.

Met andere woorden: de burgemeester van wie de afwezigheid wordt gedekt door een medisch attest, ontvangt zijn wedde voor maximaal drie maanden. Vervolgens valt de mandataris onder het voor hem geldende socialezekerheidsstelsel.

De waarnemend burgemeester ontvangt de aan de functie gekoppelde wedde pas na het verstrijken van de onafgebroken periode van drie maanden.

“Momenteel ontvangt de zieke burgemeester zijn wedde voor onbepaalde tijd, terwijl zijn vervanger, die de functie daadwerkelijk vervult, zijn wedde niet ontvangt. Dit zorgt voor een domino-effect, aangezien het gemeenteraadslid, dat ter vervanging van de schepen een uitvoerende functie heeft gekregen, ook de wedde die aan zijn nieuwe functie is gekoppeld, niet zal kunnen ontvangen. Om dit onrecht te herstellen, verander ik de regel”, besluit Bernard Clerfayt.

Meer info?
Pauline Lorbat - 0485 89 47 45

Uittreksel uit het artikel verschenen in Bruzz

Minister van Lokale Besturen Bernard Clerfayt (Défi) kondigt een wijziging van de gemeentewet aan, die de verloning beter moet regelen van burgemeesters of schepenen die langdurig ziek zijn.

[…] Om dit soort discussies in de toekomst te vermijden, kondigt Clerfayt wel een wijziging aan van de gemeentewet. Die moet de verloning van langdurig zieke schepenen of burgemeester beter regelen. Hoe die regeling er dan precies zal uitzien, en of langdurig zieke mandatarissen dus minder loon zullen krijgen, vertelde Clerfayt er niet bij.

Het ontwerp van ordonnantie zal donderdag besproken worden door de regering. Daarna moet het naar de Raad van State en kan het worden goedgekeurd in het parlement.

Lees meer op de website

“Het verschil in middelen tussen de gemeenten bedraagt 1 tot 3. Dat is enorm. Bijgevolg is het vermogen van de gemeenten om de basisdiensten te verzekeren niet identiek. Het financieringsmechanisme van de Brusselse gemeenten is niet voldoende gebaseerd op het solidariteitsbeginsel. Het moet worden herzien om beter rekening te kunnen houden met de verschillen tussen de gemeenten en hun sociaal-economische realiteit. Dat is een kwestie van cohesie voor het Gewest en van billijkheid tussen de burgers”, benadrukt Bernard Clerfayt, de Brussels minister van Plaatselijke Besturen.

Grote verschillen tussen de gemeenten

Op vraag van de minister werd een momentopname gemaakt van de begrotingsbedragen die van het Gewest naar de gemeenten werden overgeheveld, alsook een vergelijkend onderzoek van de financiële middelen van de 19 gemeenten. Het doel bestond erin te weten te komen of de gemeenten over dezelfde middelen beschikken om diensten aan de inwoners te verlenen. Resultaat: dat is niet het geval, en het is beter om in Sint-Gillis te wonen dan in Ganshoren of in Elsene dan in Anderlecht.

De verdeling van de beschikbare middelen per inwoner spreekt boekdelen in termen van ongelijkheid. Aldus stellen we vast dat de Stad Brussel over 3.591 euro per inwoner beschikt en Ganshoren over 1.226 euro per inwoner. Tussen die twee in en in de middenmoot liggen Elsene (1.986 euro/inwoner), Sint-Gillis (2.153 euro/inwoner) en Etterbeek (1.841 euro/inwoner). We zien ook dat de gemeenten voor verschillende belastingtarieven kiezen (voor de personenbelasting en de onroerende voorheffing) in functie van hun financiële situatie.

Hefbomen voor een rechtvaardigere verdeling tussen de Brusselse gemeenten

Er zijn verschillende pistes mogelijk. De eerste bestaat erin de criteria voor de algemene dotatie aan de gemeenten te herzien om deze verschillen te verkleinen, zoals in het regeerakkoord werd toegezegd. De tweede piste beoogt de andere mechanismen voor de subsidiëring van de gemeenten aan te passen in functie van hun financiële situatie. De voor elke subsidie toegepaste percentages zouden afhankelijk worden van een criterium dat verband houdt met de financiële draagkracht van de gemeente. Ten slotte zou voor elke subsidie aan de Brusselse gemeenten systematisch een criterium gehanteerd moeten worden dat gekoppeld is aan het aantal inwoners die, uiteindelijk, de eerste begunstigden zijn.

“Wanneer het Gewest optreedt ten gunste van de gemeenten, gaat het ervan uit dat alle gemeenten over dezelfde financiële draagkracht beschikken. Dat is duidelijk niet het geval. De éne gemeente is de andere niet: ze verschillen in omvang (tussen 20.000 en 180.000 inwoners) en beschikken over verschillende financiële middelen die berekend worden per inwoner (verschillen van 1 tot 3)”, stelt Bernard Clerfayt.

Ter herinnering: de gemeentelijke financiën zijn samengesteld uit enerzijds hun eigen inkomsten (aanvullende belastingen, fiscale inkomsten en diensten), en anderzijds uit de algemene dotatie aan de gemeenten (ADG) die door het Brussels Gewest wordt betaald, alsook subsidies die worden toegekend volgens de verwezenlijkingen of investeringen.

Dit zou u ook kunnen interesseren:

• Focus “Ontvangsten en uitgaven van de plaatselijke besturen” uitgegeven door Brussel Plaatselijke Besturen (BPB)
• Wettelijk kader voor participatiebudgetten
• Nieuwe impuls voor sportinfrastructuur

Op vraag van Bernard Clerfayt, de Brusselse minister van Plaatselijke Besturen, werd een momentopname gemaakt van de begrotingsbedragen die van het Gewest naar de gemeenten werden overgeheveld, alsook een vergelijkend onderzoek van de financiële middelen van de 19 gemeenten. Het doel bestond erin te weten te komen of de gemeenten over dezelfde middelen beschikken om diensten aan de inwoners te verlenen. Resultaat: dat is niet het geval, en het is beter om in Sint-Gillis te wonen dan in Ganshoren of in Elsene dan in Anderlecht.

In het regeerakkoord van de Brussels Regering staat dat “de Regering het systeem voor de financiering van de algemene dotatie aan de gemeenten zal behouden en zij op basis van het verslag over de geldstromen het raderwerk van dat systeem zal aanpassen om de verschillen tussen de gemeenten bij te sturen”.

Dat verslag werd zojuist gepubliceerd. Daarin vinden we met name de middelen waarover de gemeenten per inwoner beschikken. Deze zijn enerzijds afkomstig uit hun eigen inkomsten (belastingen en diensten), en anderzijds uit de algemene dotatie aan de gemeenten die door het Brussels Gewest wordt betaald. Aldus stellen we vast dat de Stad Brussel over 3.591 euro per inwoner beschikt en Ganshoren over 1.226 euro per inwoner. Tussen die twee in en in de middenmoot liggen Elsene (1.986 euro/inwoner), Sint-Gillis (2.153 euro/inwoner) en Etterbeek (1.841 euro/inwoner). We zien ook dat de gemeenten voor verschillende belastingtarieven kiezen (voor de personenbelasting en de onroerende voorheffing) in functie van hun financiële situatie.

De algemene dotatie aan de gemeenten wordt evenwel geacht deze buitensporige verschillen te corrigeren. “Het verschil in middelen tussen de gemeenten bedraagt 1 tot 3. Dat is enorm. Bijgevolg is het vermogen van de gemeenten om de basisdiensten te verzekeren niet identiek. Het financieringsmechanisme van de Brusselse gemeenten is niet voldoende gebaseerd op het solidariteitsbeginsel. Het moet worden herzien om beter rekening te kunnen houden met de verschillen tussen de gemeenten en hun sociaal-economische realiteit. Dat is een kwestie van cohesie voor het Gewest en van billijkheid tussen de burgers”, benadrukt de Brusselse minister.

Er zijn verschillende pistes mogelijk. De eerste bestaat erin de criteria voor de algemene dotatie aan de gemeenten te herzien om deze verschillen te verkleinen, zoals in het regeerakkoord werd toegezegd. De tweede piste beoogt de andere mechanismen voor de subsidiëring van de gemeenten aan te passen in functie van hun financiële situatie. De subsidiepercentages zouden afhankelijk worden van een criterium dat verband houdt met de financiële draagkracht van de gemeente. Ten slotte zou voor elke subsidie aan de gemeenten systematisch een criterium gehanteerd moeten worden dat gekoppeld is aan het aantal inwoners die, uiteindelijk, de eerste begunstigden zijn.

“Wanneer het Gewest optreedt ten gunste van de gemeenten, gaat het ervan uit dat alle gemeenten over dezelfde financiële draagkracht beschikken. Dat is duidelijk niet het geval. De éne gemeente is de andere niet: ze verschillen in omvang (tussen 20.000 en 180.000 inwoners) en beschikken over verschillende financiële middelen die berekend worden per inwoner (verschillen van 1 tot 3)”, stelt Bernard Clerfayt.

De volledige studie hier raadplegen

Meer info?
Pauline Lorbat - 0485 89 47 45

Een subsidie ​​van een miljoen euro is voorzien om 65-plussers gratis naar de vaccinatiecentra te vervoeren. Het Brussels Gewest steunt de 19 gemeenten in verhouding tot het percentage 65-plussers dat aanwezig is op hun respectieve grondgebied.

 “In het Brussels Gewest zijn er 159.593 mensen van 65 jaar en ouder. 86% van hen ontving twee vaccindoses. Vaccinatie is ook onze belangrijkste bescherming tegen COVID-19. Door 1 miljoen euro vrij te maken voor gratis vervoer van ouderen naar de vaccinatiecentra, helpen we niet alleen de meest kwetsbare mensen te beschermen, maar ondersteunen we ook de gemeenten bij de uitvoering van maatregelen ter bestrijding van COVID-19”, merkt Bernard Clerfayt op.

Ondersteuning door gemeenten reeds effectief

Op voorstel van Bernard Clerfayt, de Brusselse minister van Plaatselijke Besturen, heeft de Brusselse Regering de toekenning van een subsidie van 1 miljoen euro goedgekeurd om de Brusselse gemeenten die gratis vervoer voor senioren naar de vaccinatiecentra hebben verzekerd, financieel te ondersteunen.

De Brusselse gemeenten waren, vanaf het begin, van de partij om de coronacrisis te beheren. Door de bewustmakings- en preventieacties uit te breiden, hebben ze ook een belangrijke rol gespeeld in de vaccinatiecampagne. Als lokale actoren bij uitstek hebben de gemeenten soms de kosten gedekt voor het vervoer van 65-plussers naar de vaccinatiecentra.

In de praktijk

Omdat het voor ouderen niet altijd even gemakkelijk is om zich naar het vaccinatiecentrum te begeven, hebben de gemeenten verschillende systemen ingevoerd: taxicheques, collectief vervoer, enz. Vaak kunnen ouderen niet meer met de auto rijden, is het vaccinatiecentrum niet vlot te bereiken met het openbaar vervoer of te voet, of zijn het geïsoleerde mensen die niet op de hulp van familieleden kunnen rekenen om hen te brengen.